Damir Vukelja - Dado
Damir Vukelja Sensei je idejni pokretač Centra SHIN, rođen 1960 godine u Splitu. S karateom se sreo već 1971 godine, kada kao jedanaestogodišnjak počinje vježbati Shotokan Karate.
 |
Kuriozitet je da je narančasti pojas polagao 1973 godine, ispred Ilije Jorge tadašnje karate legende na ovim prostorima, majstora Shotokana koji je danas 9. dan crnog pojasa i vodi Fudokan Shotokan asocijaciju. Godine 1976 bio je učesnik na radionici Taiji Kaze-a, legende japanske Karate Asocijacije, prema čijoj impresivnoj karate izvedbi nikad nije skrivao poštovanje i koja je kod Sensei Vukelje snažno utjecala na poimanje karatea kao „samurajskog puta“.
Baš zbog toga, a jer je njegov klub upravo suprotno tome masovno počeo prakticirati tada sve popularnije full-contact natjecanje u ringu, nakon što je učestvovao na prvoj prezentaciji full-contacta u Splitu (borbu je dobio), za kratko vrijeme Vukelja prorjeđuje treninge, tražeći alternativu.
Sa odlaskom na studije u Zagreb, alternativa je pronađena: Mushindo Kempo. Unatoč kontraverzama koje su u svijetu borilaštva pratile ovaj stil karatea, ono što je neminovno za istaći je da je pristup treningu bio izuzetno ozbiljan, poput onog već viđenog „samurajskog“, uz dodatak specifičnog pristupa tehnikama, posebice aplikacijama pokreta iz kata (formi), koji je za tadašnje vrijeme i prostor bivše države, pa i bliže okolice bio fascinantan. Uz dobre borilačke aspekte posebice je bila fascinantna i činjenica da je treniranje Kempa zahtijevalo i učenje anatomije i fiziologije, učenje Kempo/Karate povijesti, studiranje filozofije i meditaciju. D. Vukelja je našao što je tražio i narednu deceniju proveo je studirajući Mushindo Kempo, učeći kod glavnog učitelja za Evropu Nagaboshi Sensei-a, ali i mnogi drugi inozemnih (D. Gillon, B.Rowlles) i domaćih Kempo učitelja (V.Grujić, Ž. Andričević, M. Andričević, D.Grakalić).
Zadnjih 5 godina, vježbanja u Mushindokai-u, Vukelja Sensei je proveo u Puli, gdje se preselio 1985 godine, vježbajući i asistirajući, kao Sempai u Kata Dojo-u u Puli koji je vodio D. Grakalić Sensei, kod kojeg je zapravo najviše naučio u domeni Kempo Yoge. U periodu od 1985. do 1990. god D. Vukelja je pohađao sve domaće i internacionalne seminare (Gasshuku) u organizaciji Mushindokai-a (najmanje tri trodnevna i jedan petnaestodnevni godišnje).
 |
Godine 1990. prvenstveno nezadovoljan metodologijom i razinom poduke za starije studente, ali i međuljudskim i organizacijski odnosima u okviru organizacije, D. Vukelja napušta Mushindokai. Narednih šest godina, koje su u Hrvatskoj bile vrlo turbulentne, ratne i egzistencijalno teške, na polju borilačkih vještina Vukelja Sensei je nastavio prakticirati sam, rezimirajući općenito svoje znanje o karateu, uklapajući razne koncepte i oživotvorivati ih kroz samostalni trening. Mnogo treninga je odrađeno u šumama u okolici Pule, gdje su se živa stabla koristila umjesto makiwara i vreća, a livade poslužile kao izvrstan Dojo za praksu Kata i Kihona. Po suncu, kiši, vjetru, pa čak i po onom rijetkom snijegu koji je jedanput u tom periodu pao u Puli. Uz kempo/karate, također je razvijao i proučavao one metode koje su komplementarne takvom tipu borilačke prakse i načina života uopće, poput drugih škola yoge, zdrave prehrane, meditacije. Iz grupe ljudi s kojima je tada stvorio kontakte nastala je i jezgra budućeg Centra SHIN, te općenito ideja o njegovu nastanku.
Otprilike pred kraj tog perioda, D. Vukelja doznaje da se u Hrvatskoj za vrijeme ratnih godina rasformirala Mushindokai asocijacija, te da mnogi od bivših vježbača nastavljaju samostalnu praksu, te otvaraju samostalne Dojo-e. Vukelja Sensei ostvaruje kontakt sa B. Ranitovićem Sensei, starim kolegom iz zagrebačkih Mushindokai dana koji vodi „Centar DO“ iz Zagreba. Kao rezultat tog druženja i zajedničkog vježbanja, rođen je konačni koncept Centra SHIN, ne kao Kempo ili Karate kluba, već kao multidisciplinarne udruge građana. U društvu Sensei Ranitovića, Vukelja Sensei je ostvario i kontakt sa „Akademijom borilnih športov“ iz Ptuja, koju vodi S.Vugrinc Sensei, majstor Iai Do-a( kendo, boken jitsu), Shotokana i Aikida. Na putovanjima u Ptuj vježbao se Boken jitsu i produbljeno je zanimanje za ponovno studiranje određenih aspekata japanskog Shotokana, a na zajedničkim seminarima u Zagrebu studentima su se paralelno pokazivale tehnike i principi kako tradicionalnog, tako i sportskog karate-a.
Sa druge strane, nakon osnivanja Centra SHIN, počele su se nizati i različite aktivnosti i formirati zasebne sekcije: Kempo Karate, Yoga, Meditacija, Energetske prakse. Premda je u početku Sensei, kao osoba sa najviše iskustva, bio zadužen za svu administraciju, sva teoretska predavanja i svu praksu, s vremenom su se desile promjene, voditelji su se školovali pa je i većina sekcija je postala samostalna, ostavivši D.Vukelji vrijeme i energiju da se posveti zaokruživanju Kempo/Karate programa i daljnjem studiranju principa Yoge i meditacije.
 |
Upravo tada, sa nekolicinom svojih studenata D. Vukelja odlazi na seminar Matsumura Ortodox Karate-a, koji je vodio B.Rowles Sensei, tada 4. dan. Na seminaru, Vukelja Sensei je Sensei Rowllesu služio kao Uke, to jest kao pokazni asistent. Iskustvo tog seminara, za njega i formiranje njegovog karate izraza je bilo presudno. Unatoč drastičnim stilskim razlikama u izvedbi i putanji pokreta između ove škole i svega što je Sensei Vukelja do sada vježbao (Shotokan, Mushindokai), postaje mu po prvi put jasna stara maksima sa Okinawe: „Sav karate je isti“. Sva različita vanjska pojavnost tehnika, samo je periferna manifestacia unutarnjih osnovnih principa. Fleksibilnost u aplikaciji pokreta iz Kata (shakumei ili bunkai), nadogradnje i varijante osnovne interpretacije (Oyo), realizacija eksplozivnosti na kineski „fa-jing“ način, bili su lako prenosivi u bilo koju tehničku i stilsku interpretaciju. Za Sensei Vukelju, u kombinaciji sa svim prethodnim znanjem, to je bio ključ za ono što se zove, „primijenjeni“ ili „praktični“ ili „realni“ kempo/karate, vještinu sposobnu za prilagođavanje u gotovo svim uvjetima. S druge strane valjalo je i određenu teoretsku i filozofsku potku Puta ratnika, uklopiti u novoformirani borilački okvir. Stoga D.Vukelja počinje izučavati japanski Shingon budizam, odlazi na meditacijska povlačenja, te s vremenom od Ajari J.Tanake prima dharma ime i inicijaciju u ovaj ezoterijski budistički red.
 |
Sa preko trideset godina aktivnog iskustva u borilačkim vještinama, preko dvadeset i pet godina iskustva u različitim yoga praksama, te dvadeset godina aktivnog studiranja i prakse budističke meditacije i filozofije, Sensei Vukelja danas u Centru SHIN je počasni predsjednik, podučava Kempo/Karate, mentor je Kempo Yoga Dojo-ima u Rovinju i Poreču, te radi na aktivnoj afirmaciji yoga prakse kroz projekte o profesionalnim deformacijama i oboljenjima (vidi Projekti/Yoga i glazba ; Yoga i glazbenici“. Također upravo započinje rad na temu :“Tradicionalne borilačke vještine i prevencija maloljetničke delikvencije“.
Kao što sam kaže za Centar SHIN koji je na određeni način njegovo „dijete“…“kao u slučaju svakog djeteta, dobar roditelj mora biti sretan što njegov nasljednik raste i razvija se samostalno u dobrom smjeru…ponekad pitajući za mišljenje i savjet, a ponekad djelujući potpuno samostalno“.
Što se tiče njegove glavne preokupacije Kempo/Karate-a, kaže da: „…ne pozivam se na autoritete koji stoje iza mene, već samo na svoju kempo/karate praksu i iskustvo. Moja intencija nije stvoriti novi stil karatea ili borilačke vještine, već jednostavno podučavam ono što znam onima koji to žele učiti…..jer učenici učitelja čine učiteljem“.